ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

นิทานชาดกพญาไก่ป่า

โดย -

พญาไก่ป่า

ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงปรารภภิกษุผู้กระสันจะสึกรูปหนึ่ง ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า…

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิ์สัตว์ได้ไปเกิดเป็นพญาไก่ป่า มีไก่เป็นบริวารหลายร้อยตัว อาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง และมีนางแมวตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในที่ไม่ไกลจากที่อยู่ของไก่ป่านั้น มันเที่ยวใช้อุบายหลอกล่อจับไก่ป่ากินเป็นอาหารเกือบหมด พญาไก่ป่าทราบว่าบริวารถูกนางแมวจับกินไปเกือบหมดก็ไม่ไปใกล้ที่อยู่ของมัน

จนหลายวันต่อมา นางแมวไม่เห็นไก่ตัวใดไปใกล้ที่อยู่ของตน นางแมวจึงต้องดั้นด้นมาหาไก่เสียเอง มันเดินย่องเข้าไปใต้โคนไม้ที่พญาไก่ป่าจับอยู่ พร้อมกับพูดขึ้นว่า
“พ่อไก่น้อยสีแดง ผู้มีขนสวยงาม เจ้าลงมาจากกิ่งไม้เถิด เราจะยอมเป็นภรรยาท่าน”
พญาไก่ป่ารู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของมันจึงตอบไปว่า “นางแมวเอ๋ย เจ้าเป็นสัตว์ ๔ เท้าที่สวยงาม ส่วนเราเป็นสัตว์ ๒ เท้า แมวกับไก่อยู่ร่วมกันไม่ได้ดอก เชิญท่านไปหาผู้อื่นเป็นสามีเถิด”

นางแมวยังไม่ยอมลดละความพยายามยังพูดออดอ้อนว่า “พ่อไก่น้อย ฉันจะเป็นภรรยาผู้สวยงาม ร้องเสียงไพเราะเพื่อเจ้า เจ้าจะรู้ว่าฉันเป็นภรรยาสาวพรหมจรรย์ที่สวยงาม ร้องเสียงไพเราะเพื่อเจ้า เจ้าจะรู้ว่าฉันเป็นภรรยาสาวพรหมจรรย์ที่สวยงามและมีความสุขที่สุด”
พญาไก่ป่าจึงพูดขู่นางแมวไปว่า “นางแมวเอ๋ย เจ้ากินซากศพ ดื่มเลือด กินไก่บริวารของเราแล้ว จงไปเสียเถอะ”
นางแมวเมื่อรู้ว่าพญาไก่ไม่หลงกล ก็รีบวิ่งหนีกลับไปอย่างผู้ผิดหวังและไม่กลับไปหากินที่นั่นอีกเลย

พระพุทธองค์เมื่อตรัสอดีตนิทานจบ ได้ตรัสพระคาถาว่า
“ผู้ใดรู้ไม่เท่าทันเหตุที่เกิดขึ้นโดยฉับพลัน ผู้นั้นจะตกอยู่ในอำนาจของศัตรู และจะเดือดร้อนภายหลัง ส่วนผู้ใดรู้เท่าทันเหตุที่เกิดขึ้นโดยฉับพลัน ผู้นั้นจะพ้นจาการเบียดเบียนของศัตรู เหมือนไก่พ้นจากนางแมวฉะนั้น”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ผู้มีปัญญารู้เท่าทันเหตุการณ์ย่อมสามารถรู้รักษาตัวรอดได้

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

นิทานพื้นบ้านวังนาคินทร์คำชะโนด

โดย -
รูปภาพ
วังนาคินทร์คำชะโนด ได้มีตำนานเล่าขานสืบกันมาว่า มีพญานาค อยู่สองตนได้ปกครองเมืองหนองกระแส โดยครึ่งหนึ่งเป็นของ สุทโธนาค (เจ้าพระยาศรีสุทโธ) ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเป็นของ สุวรรณนาค พญานาคทั้งสองปกครองเมืองอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข แต่มีข้อตกลงกันว่า ถ้าหากมีฝ่ายใดออกไปหาอาหาร อีกฝ่ายหนึ่งจะต้องไม่ออกไป เนื่องจากเกรงว่าจะมีเรื่องกัน และอาหารที่หามาได้นั้น ให้นำมาแบ่งกันอย่างละครึ่ง เมื่อถึงคราวสุวรรณนาคออกไปล่าสัตว์ ได้เนื้อช้างมา จึงนำเนื้อช้างที่ได้แบ่งให้สุทโธนาค พร้อมทั้งนำขนของช้างไปยืนยันว่าเป็นเนื้อช้างจริง อีกครั้งที่สุวรรณนาคออกไปล่าสัตว์หาอาหารอีก ครั้งนี้ได้เม่นกลับมาเป็นอาหาร จึงได้นำเนื้อและขนของเม่นไปมอบให้แก่สุทโธนาคเหมือนเช่นเคย แต่สุทโธนาคกลับไม่พอใจ เพราะเมื่อดูจากขนของเม่นที่มีขนาดใหญ่กว่าขนของช้าง ปริมาณเนื้อที่ได้ก็ควรมีมากกว่าเนื้อของช้าง แต่ปริมาณเนื้อนั้นกลับมีน้อยกว่ามากนัก จึงคิดว่าสุวรรณนาคไม่มีความซื่อสัตย์ ฝ่ายสุวรรณนาคพยายามที่จะอธิบายแต่ก็ไม่สำเร็จ จึงเกิดสงครามขึ้นมาระหว่างนาคทั้งสอง พระอินทร์ทรงทราบเรื่องเข้า จึงหาวิธีที่จะทำให้พญานาคทั้งสองตนหยุดทำต่อส...
อ่านเพิ่มเติม

10 ตำนานนักเตะตลอดกาลจากยุค 90's

โดย -
รูปภาพ
10. Hristo Stoichkov แหล่ง: blog-blogmediainc.netdna-ssl.com "ฮริสโต้ สตอยช์คอฟ" อดีตศูนย์หน้าทีมชาติบัลแกเรีย เล่นบอลในช่วงยุค 1980-90 เป็นนักฟุตบอลที่ได้ชื่อว่าเก่งที่สุดในประวัติศาสตร์ของบัลแกเรีย เริ่มต้นเป็นนักเตะอาชีพกับ FC Hebros (Harmanli) ลีกบ้านเกิดในปี 1982 ก่อนจะย้ายมาค้าแข้งกับซีเอสเคเอ โซเฟีย โชว์ผลงานได้ยอดเยี่ยมจนถูกเจ้าบุญทุ่ม บาร์เซโลน่า คว้าตัวไปเล่นในปี 1990 อยู่ในทีมบาร์เซโลน่าชุดดรีมทีมของยอดกุนซือ โยฮัน ครัฟฟ์ ช่วยพาบาร์เซโลน่าคว้าแชมป์ลาลีกาสเปนติดต่อกัน 4 สมัย และยังคว้าแชมป์ยูโรเปี้ยนคัพอีก 1 สมัย ก่อนจะย้ายออกจากบาร์เซโลน่าในปี 1995 และก็ย้ายกลับมาอีกครั้งในปี 1996 โดยสามารถพาบาร์เซโลน่าคว้าแชมป์ได้อีก 1 ครั้ง และ แชมป์ยุโรปอย่าง คัพ วินเนอร์สคัพ อีก 1 ครั้ง ผลงานในระดับทีมชาติบัลแกเรีย โดยในศึกฟุตบอลโลกปี 1994 ช่วยยิงประตูให้บัลแกเรียเอาชนะยอดทีมอย่างอาร์เจนตินาพาบัลแกเรียเข้ารอบเป็นอันดับ 2 ของกลุ่ม พร้อมส่งอาร์เจนตินาร่วงตกรอบไป อีกทั้งยังช่วยยิงประตูช่วยให้บัลแกเรียนพลิกล็อคเอาชนะเยอรมันตะวันตกแชมป์เก่าตกรอบ 8 ทีมสุดท้าย แม้สุดท...
อ่านเพิ่มเติม

นิทานชาดกโลภมากลาภหาย

โดย -
รูปภาพ
โลภมากลาภหาย ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้า ประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงปรารภภิกษุณีชื่อถูลนันทา ผู้ไม่รู้จักประมาณในการบริโภคกระเทียม สร้างความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้าน ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธกว่า กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์ได้เกิดเป็นพราหมณ์ตระกูลหนึ่ง มีภรรยาและได้ลูกสาว ๓ คน ชื่อ นันทา นันทวดี และสุนันทา พอลูกสาวทั้ง ๓ ได้สามีแล้ว พราหมณ์ก็ได้เสียชีวิต และไปเกิดเป็นหงส์ทองคำสามารถระลึกชาติได้ วันหนึ่ง ได้เห็นความลำบากของนางพราหมณีและลูกสาวของตนที่ต้องทำงานรับจ้างคนอื่นเลี้ยงชีพ จึงเกิดความสงสาร ได้โผบินไปจับที่บ้านนางพราหมณีแล้วเล่าเรื่องราวให้แก่นางพราหมณีและลูกสาวฟัง และยังได้สลัดขนให้แก่พวกเขาเหล่านั้นคนละหนึ่งเส้นขนแล้วก็บินจากไป หงส์ทองได้มาหาเป็นระยะๆ มาครั้งใดก็สลัดขนให้ครั้งละหนึ่งเส้นขน ด้วยเหตุนี้นางพราหมณีและลูกสาวจึงร่ำรวยและมีความสุขไปตามๆ กัน ต่อมาวันหนึ่งนางพราหมณีได้บังเกิดความโลภขึ้นจึงปรึกษากับลูกๆ ว่า ” ถ้าหงส์ทองมาในครั้งนี้ พวกเรา จะจับถอนขนเสียให้หมด เพื่อจะได้มีทรัพย์สมบัติมากมาย ” พวกลูกๆ ไม่เห็นดีด้วย แต่นางพราหมณีไม่สนใจ ครั้นวันหนึ่ง...
อ่านเพิ่มเติม